Аксар аз китобҳое, ки номгӯи онҳо дар феҳрасти тартибдодаи Вазорати фарҳанг омадааст ва гӯиё марбут ба созмони мамнӯъшудаи Ҳизбуттаҳрир мебошад, бидуни қайди исми муаллиф, макон ва теъдоди нашр ба табъ расидааст. Идораи умури дини Вазорати фарҳанг мегӯяд, дар ин феҳраст номи беш аз 60 китоби гуногунҳаҷм ва 61 варақаи таблиғкунандаи идеоложии Ҳизбуттаҳрир зикр шудааст, ки зимнан набояд аз ин адабиёт дар қаламрави Тоҷикистон истифода шавад.
Саидбеки Маҳмадулло, як масъули Идораи умури дини Вазорати фарҳанг ба радиои Озодӣ гуфт, шумори афзуни адабиёти таблиғкунандаи Ҳизбуттаҳрир, ба мисли «Низоми ҳокимият дар ислом», «Садо аз қаъри зиндонҳо», «Госаппарати халифата», «Пиндорҳои Ҳизбуттаҳрир», «Назарҳои сиёсии Ҳизбуттаҳрир», «Ислом низоми», «Ислом давлати», «Демократия низоми куфр аст» ва ғайра, ба забонҳои узбакӣ ва тоҷикӣ интишор шуда, барои амнияти миллии Тоҷикистон хатар эҷод мекунанд: «Хулосаи мо ҳамин аст, ки адабиёти мазкур дар марҳалаҳои гуногуни амалияи тарғиботии Ҳизбуттаҳрир мавриди истифода қарор дода мешаванд. Ин китобҳо фарогири ақидаҳои ифротӣ, радикалӣ мебошанд, моҳияти экстремистӣ ва таблиғоти ошкорову рӯйирости зидди қонунҳои амалкунандаи Ҷумҳурии Тоҷикистон доранд. Аслан китобе, ки маълумоти комил дар бораи нашр надорад, ғайриқонунист, мукин нест интишор додан онро, мувофиқи қонуни ҶТ «Дар бораи табъу нашр».
Ҳамзамон ба ҷуз ташхиси адабиёти мамнӯъи Ҳизбуттаҳрир, инчунин китобҳои мансуб ба маслаки «Шоҳидони Яҳво»,ки ҳамин ахиран аз сӯй мақомоти интизомӣ мусодира шудааст, мавриди ташхиси Идораи умури дини Вазорати фарҳанг қарор гирифта, истифода, хариду фурӯш ва ворид кардани он ба ҳудуди Тоҷикистон манъ гардидааст. Ба гуфтаи мутахассисони Вазорати фарҳанг, адабиёти мансуб ба равияи «Шоҳидони Яҳво» бо мақсади таҳрифи ояҳои Қуръон ва инкори адёни дигар таълиф шудаанд. Ба ин хотир мақомоти Хадамоти гумруки Тоҷикистон китобҳои «Шоҳидони Яҳво»-ро, ки ахиран аз Олмон вориди Тоҷикистон шудаанд, муваққатан боздошт ва нигаҳдорӣ мекунад. Абдурасул Шарифов, сухангӯи Хадамоти гумрук: «Як контейнер китоб ва фитаҳои марбут ба дини масеҳӣ аз тарафи ташкилоти динии «Шоҳидони Яҳво» як тоннаву 766 килограмм ё 250 ҳазор нусха аз ин адабиёт ба қаламрави гумрукӣ дохил шуда буд. Аммо Вазорати фарҳанг иҷоза надод, ки он ба ҳудуди Тоҷикистон ворид шавад».
Ва аммо мақомоти Идораи умури дини Вазорати фарҳанг суол мегузоранд, дар ҳоле ки аъзои равияи «Шоҳидони Яҳво» дар Тоҷикистон ҳамагӣ ҳудуди 500 нафаранд, чаро ва бо чӣ мақсад онҳо 250 ҳазор нусха аз адабиёти худро ба ин кишвар ворид кардаанд? Дар ҳамин ҳол, иддае аз коршиносони масоили динӣ мегӯянд, бо ин вуҷуд ки бо баҳонаи таъмини амнияти миллӣ китобу фитаҳои динӣ мусодира ва ҳуқуқи шаҳрвандон ба озодии эътиқод то ҷое маҳдуд мешавад, аммо аз сӯйи дигар таблиғи ғайриқонунии дину оин ва таҳрифи як дин аз сӯйи пайравони дини дигар метавонад адовати байнимазҳабиро ба вуҷуд орад. Зубайдуллоҳи Розиқ, коршиноси масоили динӣ: «Мо аз динҳои суннатӣ пуштибонӣ мекунем, бигузор насрониҳо ва пайравони дигар динҳо низ дар Тоҷикистон бошанд, мо инро манъ карда наметавонем. Аммо ин динҳои навпайдое, ки ба шаклҳои гуногун ва номҳои мухталиф омаданду аз кишварҳои хориҷ маблағгузорӣ мешаванду мардума ба роҳу усулҳои гуногун фиреб медиҳанд, хусусан аз камбизоатии онҳо сӯйиистифода мекунанд. Мо мухолифи онҳоем. Мо тарафдор нестем, ки ин динҳо ба ин гуна озодие, ки мехоҳанд, дар байни мардуми Тоҷикистон ташвиқот баранд. Чун мақсади ниҳоии онҳо танҳо ташвиқоти динӣ нест, ҳадафи аслии онҳо ба гурӯҳҳо, ба фирқаҳо тақсим кардани миллати тоҷик аст ва дар оянда ин ба амнияти кишвари мо метавонад хатар биёрад. Мақомоти амниятии Тоҷикистон бояд ин масъаларо таҳти контрол бигирад».
Мақомоти интизомии Тоҷикистон тасмим гирифтаанд, аз ин ба баъд ҷиҳати ҷилавгирӣ ва манъи вуруди адабиёти мамнӯъи Ҳизбуттаҳрир ва равияи «Шоҳидони Яҳво» чораҳои қатъӣ андешанд ва китобҳое, ки алахусус аз хориҷи кишвар ворид мешаванд, дигар мавриди ташхиси махсус қарор хоҳанд гирифт. Ҳамзамон фурӯши фитаҳои иддае аз пешвоёни мазҳабии Тоҷикистон дар бозору дӯконҳо манъ шуда ва ҳар китобе, ки ба мазмуни динӣ иншо мешавад, қабл аз нашр, аз санҷиши Идораи умури дини Вазорати фарҳанг мегузарад.
Саидбеки Маҳмадулло, як масъули Идораи умури дини Вазорати фарҳанг ба радиои Озодӣ гуфт, шумори афзуни адабиёти таблиғкунандаи Ҳизбуттаҳрир, ба мисли «Низоми ҳокимият дар ислом», «Садо аз қаъри зиндонҳо», «Госаппарати халифата», «Пиндорҳои Ҳизбуттаҳрир», «Назарҳои сиёсии Ҳизбуттаҳрир», «Ислом низоми», «Ислом давлати», «Демократия низоми куфр аст» ва ғайра, ба забонҳои узбакӣ ва тоҷикӣ интишор шуда, барои амнияти миллии Тоҷикистон хатар эҷод мекунанд: «Хулосаи мо ҳамин аст, ки адабиёти мазкур дар марҳалаҳои гуногуни амалияи тарғиботии Ҳизбуттаҳрир мавриди истифода қарор дода мешаванд. Ин китобҳо фарогири ақидаҳои ифротӣ, радикалӣ мебошанд, моҳияти экстремистӣ ва таблиғоти ошкорову рӯйирости зидди қонунҳои амалкунандаи Ҷумҳурии Тоҷикистон доранд. Аслан китобе, ки маълумоти комил дар бораи нашр надорад, ғайриқонунист, мукин нест интишор додан онро, мувофиқи қонуни ҶТ «Дар бораи табъу нашр».
Ҳамзамон ба ҷуз ташхиси адабиёти мамнӯъи Ҳизбуттаҳрир, инчунин китобҳои мансуб ба маслаки «Шоҳидони Яҳво»,ки ҳамин ахиран аз сӯй мақомоти интизомӣ мусодира шудааст, мавриди ташхиси Идораи умури дини Вазорати фарҳанг қарор гирифта, истифода, хариду фурӯш ва ворид кардани он ба ҳудуди Тоҷикистон манъ гардидааст. Ба гуфтаи мутахассисони Вазорати фарҳанг, адабиёти мансуб ба равияи «Шоҳидони Яҳво» бо мақсади таҳрифи ояҳои Қуръон ва инкори адёни дигар таълиф шудаанд. Ба ин хотир мақомоти Хадамоти гумруки Тоҷикистон китобҳои «Шоҳидони Яҳво»-ро, ки ахиран аз Олмон вориди Тоҷикистон шудаанд, муваққатан боздошт ва нигаҳдорӣ мекунад. Абдурасул Шарифов, сухангӯи Хадамоти гумрук: «Як контейнер китоб ва фитаҳои марбут ба дини масеҳӣ аз тарафи ташкилоти динии «Шоҳидони Яҳво» як тоннаву 766 килограмм ё 250 ҳазор нусха аз ин адабиёт ба қаламрави гумрукӣ дохил шуда буд. Аммо Вазорати фарҳанг иҷоза надод, ки он ба ҳудуди Тоҷикистон ворид шавад».
Ва аммо мақомоти Идораи умури дини Вазорати фарҳанг суол мегузоранд, дар ҳоле ки аъзои равияи «Шоҳидони Яҳво» дар Тоҷикистон ҳамагӣ ҳудуди 500 нафаранд, чаро ва бо чӣ мақсад онҳо 250 ҳазор нусха аз адабиёти худро ба ин кишвар ворид кардаанд? Дар ҳамин ҳол, иддае аз коршиносони масоили динӣ мегӯянд, бо ин вуҷуд ки бо баҳонаи таъмини амнияти миллӣ китобу фитаҳои динӣ мусодира ва ҳуқуқи шаҳрвандон ба озодии эътиқод то ҷое маҳдуд мешавад, аммо аз сӯйи дигар таблиғи ғайриқонунии дину оин ва таҳрифи як дин аз сӯйи пайравони дини дигар метавонад адовати байнимазҳабиро ба вуҷуд орад. Зубайдуллоҳи Розиқ, коршиноси масоили динӣ: «Мо аз динҳои суннатӣ пуштибонӣ мекунем, бигузор насрониҳо ва пайравони дигар динҳо низ дар Тоҷикистон бошанд, мо инро манъ карда наметавонем. Аммо ин динҳои навпайдое, ки ба шаклҳои гуногун ва номҳои мухталиф омаданду аз кишварҳои хориҷ маблағгузорӣ мешаванду мардума ба роҳу усулҳои гуногун фиреб медиҳанд, хусусан аз камбизоатии онҳо сӯйиистифода мекунанд. Мо мухолифи онҳоем. Мо тарафдор нестем, ки ин динҳо ба ин гуна озодие, ки мехоҳанд, дар байни мардуми Тоҷикистон ташвиқот баранд. Чун мақсади ниҳоии онҳо танҳо ташвиқоти динӣ нест, ҳадафи аслии онҳо ба гурӯҳҳо, ба фирқаҳо тақсим кардани миллати тоҷик аст ва дар оянда ин ба амнияти кишвари мо метавонад хатар биёрад. Мақомоти амниятии Тоҷикистон бояд ин масъаларо таҳти контрол бигирад».
Мақомоти интизомии Тоҷикистон тасмим гирифтаанд, аз ин ба баъд ҷиҳати ҷилавгирӣ ва манъи вуруди адабиёти мамнӯъи Ҳизбуттаҳрир ва равияи «Шоҳидони Яҳво» чораҳои қатъӣ андешанд ва китобҳое, ки алахусус аз хориҷи кишвар ворид мешаванд, дигар мавриди ташхиси махсус қарор хоҳанд гирифт. Ҳамзамон фурӯши фитаҳои иддае аз пешвоёни мазҳабии Тоҷикистон дар бозору дӯконҳо манъ шуда ва ҳар китобе, ки ба мазмуни динӣ иншо мешавад, қабл аз нашр, аз санҷиши Идораи умури дини Вазорати фарҳанг мегузарад.
Радиои Озоди, хамин мавзухои кухна чи лозим? Мардум Сталин кист намедонанд, шумо репрессияхои сталиниро мекобед. Шахсан барои ман хокимияти совети на бад аст на хуб. Ягон бадбини надорам ман. Ба гузашта салавот. Гузаштагои нохак катл шуда чояшон чаннату рузашон шод бод. Мо танхо дуо мекунем халос. Дигар хеч чиз аз дастамон намеояд. Падари бобоям ва падари бибиям хардуяшонро шабона аз хона бурда, беному нишон гум шудаанд. Лекин худоразматии бобоям як чевон дошт, даруни чевон як ситора ва сурати сталин буд. Хурд будам, пурсида будам: бобо ин портрет барои чи дар чевон аст, магар сталин падаратонро катл накардааст??? Русхо душмани мо не??? Бобоям гуфта буданд: падарамро русхо не, точикони бахилу бесаводу бехунар, бо тухмату дуруг зери панчара кардаанд. Агар рус душман мебуд, ин хамаи фарзандони манро як кадам ба донишгохои совети рох намедод. Ба гузашта салавод, чони бобо. Аз паи оянда шаву, аз буззу бехунару бесаводони кутохакл дуртар гард гуфта бадаанд.
Хукумат эьтимоди худро дар байни мардум тамоман аз даст додааст ва мехоханд барои нигох доштанти хукумати оилави аз тарсу шиканча истифода кунад. Офтобро костюми президент пушонидан гайриимкон хам
Ахсан ба Икболи Лохури! Бисёр мехохам дар мавзухои дигар хам шарххо бо истифода эчодиёти Мухаммадикболи Лохури бинависи ва дигарон аз он бахра баранд. Аз ОЗОДИ хам хохиш дорам дар бораи Мухаммадикболи Лохури барномаеро пешкаш намояд.
Коммунистони Кремл халқи тоҷикро 70-сол мағзшӯӣ карданд, ки дин бад аст, дин афюни халқ аст, дин фалон асту фалон аст, нурӣ дар як шаб хост ин халқи 70-соларо ба низоми исломӣ мутобиқ кунад, он ҳам бо зӯри силоҳ хок бар. Сангаку ғайри сангак, ки ба гуфтаи худашон “нону намаки коммунизм”-ро хӯрда буданд, ба хашм омаданд, онҳо ҳам бо силоҳ муқобилият карданд. Елтсину Каримов ба оташ равған рехтанд, КГБ-и коммунистӣ ҷангро мудирият кард, 300-ҳазор нафар, аз ҷумла занону кӯдакон кушта шуданд, садҳо ҳазор гуреза, шаҳру деҳот хунолӯд, 100-миллиард сомонӣ зарари моддӣ, иқтисод касоду мақомот фалаҷ, мотам андар мотам. Имрӯз ҳам кабирӣ мехоҳад низоми “исломӣ”-ро, ки решааш аз теҳрон об мехӯрад, ба сари халқи тоҷик таҳмил диҳад. Ин шабу рӯз бубинед, ки халқи эрон (низоми “исломӣ”) чӣ ҳолу аҳвол доранд?!
Барои чи махз зодагони Бадахшон ин кадар давлати Точикистонро ноадолат мегуянд,барои он ки мустакил шудан мехоханд!Хар як лидерчаву журналистча кушиш мекунад,ки вакте мустакиллият шуд,ягон вазифаи калонро сохиб шавад,ана барои хамин садо баланд мекунад!