Ин дар ҳолест, ки агарчанд ба сурати расмӣ тамоми мароҳили истиқрори сулҳ пушти сар шуда, аммо зеҳнияти он боқист ва ҷараёни суботи миллӣ ва эътимодсозӣ ниҳодина ва мантиқӣ нашудааст. Аммо оғои Раҳмонов ин тасмими худро шарҳ надода ва мухолифони собиқ низ тақозои ҳифзи мақомҳои худро накарданд.
Ин иқдом ба сурати мухталиф дар миёни коршиносон тафсир мешавад. Сайфулло Сафаров, муовини мудири маркази таҳқиқоти истротежики Тоҷикистон мегӯяд, ин дигар ҳукумати коалитсионӣ ва ё ҳукумати оштии миллӣ нест. Аз соли 2000 ин ҷониб масъалаи 30 фоиза дигар ҷой надорад. Таъини ҳукумат салоҳияти раиси ҷумҳур аст.
Дар ҳамин ҳол, Абдуллоҳи Раҳнамо, коршиноси мустақил низ гуфт, дар урфи демократӣ салоҳияти ташкили ҳукумат ба ҳизб ё нафари пирӯзи интихобот тааллуқ мегирад ва дар ин маврид раиси ҷумҳур Раҳмонов ин ҳаққро дошт, ки бо мухолифони собиқ машвара накунад. Аз ҷониби дигар, мегӯяд ӯ, ширкати мухолифин ба манзури қаноат додани гурӯҳҳо ё таъмини субот дар ҷомеа муҳим буд ва шояд оғои Раҳмонов ба ин натиҷа расидааст, ки метавонад бидуни ширкати мухолифин низ идораи ҷомеа ва давлатро карда бошад, ба ин манзур аз мухолифон сарфи назар кард.
Ва ин суол ҳам муҳим аст, ки баъди интихоботро таҳрим кардани бархе мухолифин ва ширкат накардани бархе дигар онҳо, оё даъвои ширкат дар ҳукумат мантиқӣ мебуд? Оғои Раҳнамо мегӯяд, аҳзоб бояд одат кунанд, ки ҳукуматро бояд аз мардум дархост кард, на аз раиси ҷумҳури соҳибқудрат ва ҳукумати соҳибқудрат. Ва вақте мухолифон интихоботро таҳрим мекунанд, ширкати онҳо ва тақозои ширкати дар ҳукумат ғайри мантиқист.
Аммо дар мавриди барканории яке аз намояндагони мухолифини собиқ аз мақоми вазорати умури изтирорӣ Мирзо Зиёев, ки фармондеҳи кулли нирӯҳои мусаллаҳи оппозитсиюни собиқ низ буд ва Сайидамир Зуҳуров, вазири собиқи амният ва фармондеҳи нирӯҳои марзбонӣ фарзияҳои мухталифе гуфта мешавад. Бархе аз коршиносони тоҷик ва таҳлилгарони рӯзномаҳои имрӯзи Душанбе низ барканории ин ду нафарро таҳти фишори кишвари ҳамсояи Узбакистон муаррифӣ кардаанд.
Ин дар ҳолест, ки як рӯзномаи чопи Душанбе навишт, Тоҷикистон бештар аз яку ним сол ба дунболи эълони омодагӣ барои сохтмони Роғун таҳти фишори физояндаи Узбакистон қарор гирифт ва ҳамин муддат дар муҳосира қарор дошт ва таъйини ҳукумати навро танҳо дар ҳамин росто метавон арзёбӣ кард. Ва барканории чеҳраҳои умдатан миллӣ аз ҳукумат ба гунае қаноат додани Русия ва Узбакистон ва баҳонае барои оддӣ сохтани муносибот аст.
Масъалаи дигари маҳриди баҳс ин аст, ки чаро аксари вазирон табдил нашуданд ва ё танҳо ҷойи худро иваз намуданд, яъне ротатсия шуд. Аммо як рӯзномаи дигар навишт, ин ҳама ҳадсу гумон аст, танҳо як кас медонад, ки чаро чунин шуд, номи ӯ Эмомалӣ Раҳмонов аст.
Ин иқдом ба сурати мухталиф дар миёни коршиносон тафсир мешавад. Сайфулло Сафаров, муовини мудири маркази таҳқиқоти истротежики Тоҷикистон мегӯяд, ин дигар ҳукумати коалитсионӣ ва ё ҳукумати оштии миллӣ нест. Аз соли 2000 ин ҷониб масъалаи 30 фоиза дигар ҷой надорад. Таъини ҳукумат салоҳияти раиси ҷумҳур аст.
Дар ҳамин ҳол, Абдуллоҳи Раҳнамо, коршиноси мустақил низ гуфт, дар урфи демократӣ салоҳияти ташкили ҳукумат ба ҳизб ё нафари пирӯзи интихобот тааллуқ мегирад ва дар ин маврид раиси ҷумҳур Раҳмонов ин ҳаққро дошт, ки бо мухолифони собиқ машвара накунад. Аз ҷониби дигар, мегӯяд ӯ, ширкати мухолифин ба манзури қаноат додани гурӯҳҳо ё таъмини субот дар ҷомеа муҳим буд ва шояд оғои Раҳмонов ба ин натиҷа расидааст, ки метавонад бидуни ширкати мухолифин низ идораи ҷомеа ва давлатро карда бошад, ба ин манзур аз мухолифон сарфи назар кард.
Ва ин суол ҳам муҳим аст, ки баъди интихоботро таҳрим кардани бархе мухолифин ва ширкат накардани бархе дигар онҳо, оё даъвои ширкат дар ҳукумат мантиқӣ мебуд? Оғои Раҳнамо мегӯяд, аҳзоб бояд одат кунанд, ки ҳукуматро бояд аз мардум дархост кард, на аз раиси ҷумҳури соҳибқудрат ва ҳукумати соҳибқудрат. Ва вақте мухолифон интихоботро таҳрим мекунанд, ширкати онҳо ва тақозои ширкати дар ҳукумат ғайри мантиқист.
Аммо дар мавриди барканории яке аз намояндагони мухолифини собиқ аз мақоми вазорати умури изтирорӣ Мирзо Зиёев, ки фармондеҳи кулли нирӯҳои мусаллаҳи оппозитсиюни собиқ низ буд ва Сайидамир Зуҳуров, вазири собиқи амният ва фармондеҳи нирӯҳои марзбонӣ фарзияҳои мухталифе гуфта мешавад. Бархе аз коршиносони тоҷик ва таҳлилгарони рӯзномаҳои имрӯзи Душанбе низ барканории ин ду нафарро таҳти фишори кишвари ҳамсояи Узбакистон муаррифӣ кардаанд.
Ин дар ҳолест, ки як рӯзномаи чопи Душанбе навишт, Тоҷикистон бештар аз яку ним сол ба дунболи эълони омодагӣ барои сохтмони Роғун таҳти фишори физояндаи Узбакистон қарор гирифт ва ҳамин муддат дар муҳосира қарор дошт ва таъйини ҳукумати навро танҳо дар ҳамин росто метавон арзёбӣ кард. Ва барканории чеҳраҳои умдатан миллӣ аз ҳукумат ба гунае қаноат додани Русия ва Узбакистон ва баҳонае барои оддӣ сохтани муносибот аст.
Масъалаи дигари маҳриди баҳс ин аст, ки чаро аксари вазирон табдил нашуданд ва ё танҳо ҷойи худро иваз намуданд, яъне ротатсия шуд. Аммо як рӯзномаи дигар навишт, ин ҳама ҳадсу гумон аст, танҳо як кас медонад, ки чаро чунин шуд, номи ӯ Эмомалӣ Раҳмонов аст.
Ҳиҷоби Нилуфар Раҷабова духтари зиндонии наҳзатӣ Раҳматуллои Раҷабро маҷбурӣ аз сараш гирифтанд. Толибон бо фармони нав ҳиҷобу бурқаро маҷбурӣ ба сари занону бонувони афғон бор карданд.
Чанд рӯз пеш ба ҳамкасбони мо аз радиои озодӣ дар шаҳри Душанбе ҳамла сурат гирифт. Дар ин ҳамла ҳадди ақал панҷ ҷиноят содир шудааст: барқасд расонидани зарари ҷисмонӣ, таҳдид ба марг ва ба саломатӣ, азхуд кардани моликияти ғайр, халал расонидан ба фаъолияти касбии инсон ва шаҳрванд, вайрон кардани тартиботи ҷамъиятӣ, бидуни рақами қайди давлатӣ рондани воситаи нақлиёт дар дохили пойтахт ва ғ… аз мақомоти ҳифзи ҳуқуқу тартибот эҳтиромона хоҳиш карда мешавад, ки “обро бо хун нашӯста”, фаъолияти бемамонияти инсон ва шаҳрвандро дар ҳудуди ҷумҳурӣ таъмин намоянд ва омилони ҳамла ба хабарнигорон пайдо карда шуда, мувофиқи қонунгузории ҷумҳурӣ ҷазо дода шаванд. Дар ғайри ин сурат аз ҷигари сӯхта нолае сар медиҳем, ки иҷобати он то ҳафт пуштатонро нобут хоҳад кард, бо эҳтиром идораи барномаҳои хабарии шабакаи иттилоотии “Ҷаҳоннамо”
ин Ҳукумат дигар роҳ надорад -"разделяй и властвуй", шиори он аст...Лекин оқибати кораш - турб мешавад
Бародар аввал ту таърихи точиконро хон ,бад фикрк акидаатро навис,Манкурт кист?Оё медони? барзагов
Кал агар табиб будӣ, сари худ даво намудӣ! Ягон фарди Бадахшон ҳаққи маънавии ҷудоиталабиро (сепаратизм) надорад, Тоҷикистон бо Бадахшон комил аст, Бадахшон бо Тоҷикистон! Мисле, ки сарро аз бадан ҷудо созӣ, ҳам сар мемирад, ҳам бадан. Истибдод фақат сокинони боми ҷаҳонро не, дигар манотиқи кишварро ҳам бо шеваҳои гуногун мекушад, садҳо бор марги мармузи сарбоз, марги мармузи муҳоҷир, марги мармузи маҳбусон, марги мармузи бетормуз дар сарҳад, чӣ қирғиз, чӣ афғон, чӣ Сурияву Ироқ ҳама аз дасти истибдод аст. Ҳаққи ҳалоли худро талаб мекунед, офарин аҳсан, вале зикре аз ҷудоиталабӣ ба забон наоред, нишонаи бешуурист.