Албатта, нафаре, ки он солҳо дар Тоҷикистон зиндагӣ мекард, ҳатман саргузаште дорад, ки барои наслҳои баъдӣ шояд мисли афсона ва боварнокарданӣ бошад. Зеро то расидани рӯзи сулҳу ваҳдат дар соли 1997, ҳазорон нафар қурбон, садҳо ҳазори дигар дарбадару овора ва фирорӣ аз ватан шуданд, деҳаву шаҳрҳо мисли харобазор гашта буд, мардум аз гуруснагӣ ба ҷон расидаву қурбони бемориҳо мешуданд.
Ҳастии Тоҷикистон ба сифати як давлат зери суол рафта буд.
Имрӯз, ки аз расидани Рӯзи ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон 14 сол сипарӣ мешавад, мардуми кишвар чанд саҳфае аз китоби хотироти он замони худро бо радиои «Озодӣ» дар миён гузоштанд:
Ҳастии Тоҷикистон ба сифати як давлат зери суол рафта буд.
Имрӯз, ки аз расидани Рӯзи ваҳдати миллӣ дар Тоҷикистон 14 сол сипарӣ мешавад, мардуми кишвар чанд саҳфае аз китоби хотироти он замони худро бо радиои «Озодӣ» дар миён гузоштанд:
