Дар ин мулоқот қариб ҳамаи донишҷӯёни тоҷик ширкат карданд, ки гуфта мешавад, теъдодашон то 150 нафар мерасид. Намояндагони созмони иҷтимоъии тоҷикони Қирғизистон ба номи устод Рӯдакӣ низ ба ин чорабинӣ даъват шуда буданд.
Асомиддин Саидов гуфт, кормандони сафорати Тоҷикистон тасмим гирифтанд, ки дар арафаи соли нав донишҷӯёни тоҷикро гирди ҳам оваранд ва онҳоро дар гирди миззи идона табрику шодбош гӯянд. Ҷаноби сафир ба дунболи он афзуд, ҳар як донишҷӯи тоҷик бояд саъй намояд, ки дар Қирғизистон аз забону фарҳанг ва расму ойинҳои миллии худ дифоъ кунад.
Асомиддин Саидов афзуд, ки сафорати Тоҷикистон ҳамеша омодааст, ба донишҷӯёни тоҷик дасти кӯмак дароз намояд. Воқеъан ин мулоқот оҳиста ба як маҳфили ширу шакар мубаддал шуд. Донишҷӯён гурӯҳ-гурӯҳ баромада, ҳунари худро нишон доданд. Аз ҷумла Насиба ном донишҷӯдухатри тоҷик аввал шеъри «Ватан»-и Озод Аминзодаро қироъат кард ва ҳамаро мафтун сохт. Баъд як суруди тоҷикӣ хонд. Як гурӯҳи донишҷӯён дар бар либосҳои миллӣ зери навои оҳанги бадахшонӣ рақси дилнишин иҷро карданд, ки мӯъҷиби кафкӯбиҳои зиёди аҳли маҳфил гардид.
Дар маҳфил овозхони маъруфи тоҷик Амриддин Кабирӣ низ ҳузур дошт ва онро шукӯҳи бештар бахшид. Дар поёни мулоқот тасмим гирифта шуд, ки ин гуна чорабиниҳо зуд-зуд роҳандозӣ шаванд.
Асомиддин Саидов гуфт, кормандони сафорати Тоҷикистон тасмим гирифтанд, ки дар арафаи соли нав донишҷӯёни тоҷикро гирди ҳам оваранд ва онҳоро дар гирди миззи идона табрику шодбош гӯянд. Ҷаноби сафир ба дунболи он афзуд, ҳар як донишҷӯи тоҷик бояд саъй намояд, ки дар Қирғизистон аз забону фарҳанг ва расму ойинҳои миллии худ дифоъ кунад.
Асомиддин Саидов афзуд, ки сафорати Тоҷикистон ҳамеша омодааст, ба донишҷӯёни тоҷик дасти кӯмак дароз намояд. Воқеъан ин мулоқот оҳиста ба як маҳфили ширу шакар мубаддал шуд. Донишҷӯён гурӯҳ-гурӯҳ баромада, ҳунари худро нишон доданд. Аз ҷумла Насиба ном донишҷӯдухатри тоҷик аввал шеъри «Ватан»-и Озод Аминзодаро қироъат кард ва ҳамаро мафтун сохт. Баъд як суруди тоҷикӣ хонд. Як гурӯҳи донишҷӯён дар бар либосҳои миллӣ зери навои оҳанги бадахшонӣ рақси дилнишин иҷро карданд, ки мӯъҷиби кафкӯбиҳои зиёди аҳли маҳфил гардид.
Дар маҳфил овозхони маъруфи тоҷик Амриддин Кабирӣ низ ҳузур дошт ва онро шукӯҳи бештар бахшид. Дар поёни мулоқот тасмим гирифта шуд, ки ин гуна чорабиниҳо зуд-зуд роҳандозӣ шаванд.
Ин дуругросткуни дигараш боз пайдо шуд. У сарбоз набуд, у афсар буд гуфта гаштаи ту. На сарбозу на афсар буд...
Э хайрият, ки гуфти. Акнун фахмидем, ки вай афсар бурдааст. Кариб буд, ки мо унвони кахрамониро ба сарбоз медодем.
Кори дуруст кардед хоҳарҷон ба як порча хоки ватан ягон чиз намеарзад ,ба модар хизмат кардан ин алакай аҷри бузург .Мо дар яке аз давлатҳо зиндаги дорем ,ки ягон камбуди надорем локин ҳар руз ватанро ёд мекунем ,ҳар руз дуо мекунем ,ки тез барои якта хона кор кунему ба ватан бозгардем ,ҳаммаи бародаронро гуфтаниям ,ки бозгарданд ҳаммаш хуб мешавад .Озоди озод бошед .
Аз Убайди Зокони: «Рубохеро пурсиданд,ки дар гурехтан аз саг чанд хилла дори? Гуфт: - аз сад зиед бошад, аммо бехтараш ру ба ру нашави «
Он нафаре ки ба ахолии Ишкобод барои телефон мурочиат кард у сарбоз набуд. У афсари дидбонгохи сархади буд. У танхо барои марказ хабар додан омада буд на ба раиси махаллаи туву раиси чамоати ту.