Як гурӯҳи сокинони деҳот аз ба дасти деҳқон гузаштани заминҳои колхозӣ изҳори хушнудӣ мекунанд, аммо гурӯҳи дигар ҳанӯз ҳам ба кор дар колхозҳои шуравӣ бартарӣ медиҳанд. Ба андешаи онҳо, он замон колхозчӣ аз назари иҷтимоӣ ҳимоя мешуд ва муҳим аз ҳама зиндагии таъмину осуда дошт.
Шаҳрвандони Тоҷикистон ба сурати умум истиқлолиятро ҳамчун ганҷи гаронбаҳо ва имкони татбиқи ормонҳои миллӣ эътироф мекунанд. Аммо ҳамзамон мегуянд, ки интизороти онҳо аз истиқлол дигар буд, на оне ки ҳоло доранд.
Шаҳрвандони Тоҷикистон ба сурати умум истиқлолиятро ҳамчун ганҷи гаронбаҳо ва имкони татбиқи ормонҳои миллӣ эътироф мекунанд. Аммо ҳамзамон мегуянд, ки интизороти онҳо аз истиқлол дигар буд, на оне ки ҳоло доранд
Ҷамъе аз афрод дар сӯҳбатҳои хоса лаб ба шикоят мекушоянд ва мегӯянд, ки хостаҳояшон аз истиқлол бароварда нашудааст. Вале гурӯҳе ҳам истиқлолро бо ҳама вуҷуд ганҷи бебаҳо медонанд.
Аксари ҳунармандони тоҷик, ки собиқаи фаъолият дар замони шӯравиро доранд, шикоят аз он мекунанд, дар он давра ҳатто озодии интихоби матни суруду саҳнаро надоштанд ва дар замони истиқлолияти кишвар аз озодиҳои зиёд бархурдоранд.
Шаби ҷумъа дар масҷидҳои шаҳри Боку мусалмонони шиамазҳаби Озарбойҷон бо Қуръони кушода болои сар шабзиндадорӣ мекунанд ва то саҳар ба тиловати оятҳои Қуръон ва зикри номҳои имомҳои шиа машғул мешаванд.
Якуми сентябр нашрияи «Миллат», аз ҳафтаномаҳои мустақили Тоҷикистон, панҷсола шуд. Дар ин робита бо ширкати аҳли заҳмати рӯзнома, журналистони тоҷик, афроди саршиноси миллат, хонандагон ва намояндагони созмонҳои байналмилалӣ ҳамоише барпо шуд.
Мақомоти милисаи Тоҷикистон дар шаш моҳи гузашта беш аз 400 ҷинояти марбут ба хушунати хонаводагӣ, аз ҷумла куштору худкушӣ ва таҷовузу латукӯбро ошкор кардаанд.
Ёфтҳои бештар